Early days of English newspapers in Sri Lanka

 

Early days of English newspapers in Sri Lanka By the time the first Sinhala newspaper appeared in 1860, several English newspapers had been published in Sri Lanka. The 'Colombo Journal' (1832) was the first to be launched when Robert Wilmot Horton was the Governor. It was followed by the 'Observer and Commercial Advertiser (1834). The 'Ceylon Chronicle' was the next launched in May 1837, with the ' Ceylon Herald' starting publication in September 1838. These newspapers were short-lived as was the 'Ceylon Advertiser and General Intelligencer' which lasted just eight months – September 1845 to April 1846. A few European merchants started the 'Examiner' (January 1846) which, after several changes in ownership, passed on to a syndicate of Ceylonese lawyers and its name changed to 'Ceylon Examiner.' It was recognized as the organ of the Ceylonese and had considerable influence on the Government and the bureaucracy. It was also regarded as the first English newspaper in the country that gave something to its readers other than commercial and administrative news. 'Ceylon Times' came into being in July 1846, to further the interest of the mercantile community. It became the 'Times of Ceylon' as an evening daily in 1883. The 'Ceylon Independent'(July 1888) claimed to be the paper with the largest circulation. It was selling 3,270 copies. It continued to be published for fifty years till 1937. The 'Ceylon Standard' was started in January 1898, which continued until 1907. While these newspapers were being published in Colombo, several newspapers appeared in the outstations. The oldest newspaper outside Colombo was the 'Ceylon Freeman' founded in Jaffna in 1862. Two more weekly papers were started in Jaffna – the 'Ceylon Patriot' (1863) and the 'Catholic Guardian' (1876). In Kandy, the 'Kandy Herald' was started in 1868, but was in existence for just over a year.

ශ්‍රී ලංකාවේ රූපවාහිනී මාධ්‍ය ඉතිහාසය

    

ශ්‍රී ලංකාවේ රූපවාහිනී           මාධ්‍ය ඉතිහාසය

 අභිලේඛන හා බෙර ගැසීමේකලාවෙන්  විකාශනය වූ සන්නිවේදනය ශ්‍රී ලංකාවට අලුත් දෙයක් නොවේ, නමුත් විප්ලවීය වෙනසක් සිදු වූයේ 1923 දී යටත් විජිත පාලනය විසින් ගුවන්විදුලි විකාශනය හඳුන්වා දීමත් සමඟ ය. දැනට ගුවන් විදුලි මධ්‍යස්ථාන 70 ක් පමණ ඇත. , මෙන්ම All India Radio, BBC World Service, China Radio International, සහ Radio VERITAS Asia වැනි විදේශීය මධ්‍යස්ථාන. කාලයාගේ ඇවෑමෙන් විකාශනය වේගවත් දියුණුවක් ලබා ඇත.

පශ්චාත් යුධ යුගයේ දර්ශනීය නව නිපැයුමක් වන රූපවාහිනිය ශ්‍රී ලංකාවට පැමිණියේ 1979 දී පමණි. "පවුලේ නාලිකාව" ලෙසින් ජනප්‍රිය ස්වාධීන රූපවාහිනී ජාලය ශ්‍රී ලංකාවේ ප්‍රථම රූපවාහිනී නාලිකාව වූ අතර 1979 ජුනි 5 දින සිය මෙහෙයුම් දියත් කළේය. .

ස්වාධීන රූපවාහිනි ජාලය (ITN) සහ ශ්‍රී ලංකා රූපවාහිනී සංස්ථාව (1982 පෙබරවාරි 15 ​​ආරම්භ කරන ලදී) පනත අංක 10 යටතේ රාජ්‍ය මාධ්‍ය බවට පත් විය. 1982 6.

1992 දී පුද්ගලික රූපවාහිනී නාලිකා හඳුනා ගනිමින් කර්මාන්තය සඳහා සුවිශේෂී තීරණයක් ගන්නා ලදී. Television Network (PVT) Ltd, මෙරට ක්‍රියාත්මක වූ ප්‍රථම පුද්ගලික රූපවාහිනී නාලිකාව වූ නමුත් ඔවුන්ට ප්‍රවෘත්ති විකාශන අයිතිය අහිමි විය. ඔවුන්ගේ දිගු සාර්ථකත්වයේ මාවතේ, පුද්ගලික විකාශකයින් කේබල් සහ සැටලයිට් ටීවී වැනි සන්ධිස්ථාන අත්කරගෙන ඒවා අභිබවා ගොස් ඇත.

දෙරණ නාලිකාව පැය විසිහතර පුරා ප්‍රවෘත්ති සපයන අතර අනෙකුත් නාලිකාවල පැය 24 පුරාම පැයකට වරක් පුවත් යාවත්කාලීන කිරීම් ඇත. රූපවාහිනී සංස්ථාවේ (SLRC) විශේෂත්වය වන්නේ ආබාධිත පුද්ගලයින්ට උපකාර කිරීම සඳහා සංඥා භාවිතා කරමින් ප්‍රවෘත්ති විකාශනය කිරීමයි.

SLRC ශ්‍රවණාබාධිතයින් සඳහා ප්‍රවෘත්ති තීරුවක් භාවිතා කරයි. ශ්‍රී ලංකාවේ T.V. නාලිකා වල වත්මන් ලැයිස්තුවක් අමුණා ඇත. Dialog TV සහ PEO TV වැනි චන්ද්‍රිකා නාලිකා මුලදී නොමිලේ සේවා සැපයූ නමුත් විකේතන යන්ත්‍රවල පිරිවැය හේතුවෙන් මෙම ප්‍රතිපත්තිය අහෝසි විය.

ඩයලොග් ටීවී චන්ද්‍රිකා තාක්‍ෂණය භාවිතයෙන් සහ PEO TV (IPTV) දුරකථන මාර්ග ඔස්සේ විකාශනය කරයි. පළමු දශකය තුළ ගුවන්විදුලිය සහ රූපවාහිනිය යන දෙකටම වාර්ෂික බලපත්‍ර ගාස්තුව රුපියල් 250/- ක් වූ අතර, ඔවුන්ට පිළිගත නොහැකි වැඩසටහන් ප්‍රතික්ෂේප කිරීමේ අයිතිය ජනතාවට ලබා දුන්නේය.